گالری سنگ های قیمتی گوهرآرا

سندروس

کمی به مر می ماند .بویش بد است . بعضی از دود آن استفاده می کنند و گاهی لباس ها را با آن دود می کنند .

مزاج : گرم و خشک است .

خاصیت : گیرنده و بندآورنده خونریزی است . کشتی گیران این دارو را بکار می برند که سبک خیز و توانا باشند و به نفس تنگی دچار نشوند .

آرایش: کسی که بخواهد لاغر شود هر روز سندروس را در آب و سکنجبین حل کند و بخورد بسیار مؤثر است .

قرحه :دود سندروس ناصورها را می خشکاند .

سر :رطوبت های سرماخوردگی بوسیله ی دود سندروس بر طرف

می شوند .لثه را استحکام می بخشد و در تسکین درد دندان نظیر ندارد .

سینه :درعلاج خفقان حکم کهربا دارد . بندآورنده خون است .

چشم :در زدودن لکه های چشم زود تأثیر می کند .

سندروس حل شده در آب و سکنجبین را در چشم بچکانند ضعف دید را بر طرف می نماید .

خواص سندروس

سندروس صمغ نوعی درخت ، زرد ، وشفاف و بسیار شبیه کهرباست ولی بوی خوبی ندارد ، طبیعت آن گرم و خشک است و مانند

کهربا ، کاه و ذرات ریز را نمی تواند برباید . سندروس بر دو نوع است: اگر یک نوع آن را بر روی آتش بگیرند ، نرم و رقیق می

گردد و نوع دوم را اگر بر روی آتش بگیرند به هم می آید و جمع می شود . از این میان نوع اول بسیار بهتر از نوع دوم است .

خواص و فواید

از سندروس در داروها استفاده می کنند . سندروس اثر فوق العاده ای برای درمان خون ریزی بینی و بند آوردن خون ریزی جراحت

ها دارد . هم چنین بهترین دارو برای اسهال خونی و خون بالا آوردن است . سرما خوردگی به وسیله یسندروس برطرف می شود لثه

را محکم می کند و داروی خوبی برای دندان درد است . سندروس را اگر داغ کنند و بر روی موضع ورم کرده بدن بگذارند و ببندند

بسیار مفید است

خواص دارویی سندروس

از خونریزى معده جلوگیرى مى کنم . دشمن کرم کدو هستم . اگر مرا با سکنجبین بخورید از چاق شدنتان جلوگیرى مى کنم . سرمه من با عسل تراخم را مداوا مى کند. ضد شب کورى هستم . فارسى و عربى من سندروس است . ولى عوام اشتباها مرا نوع کهربا مى دانند. در صورتى که من صمغ نوعى سرو کوهى هستم که در مراکش و اطراف اقیانوس اطلس زیاد است و کسانى که مرا معدنى تصور کرده و نوشته اند که من در وسط دریا از زمین مى جوشم صحیح نیست .   

گیاه من در اسپانیا هم مى روید ولى صمغ نمى دهد علاوه بر مصرف دارویى و صنعتى با صمغ من دانه هاى تسبیح ، گردن بند و سایر قطعات زینتى مى سازند. صمغ من در روغن محلول است ، مخصوصا اگر آن را بجوشانند. سابقا مرا در روغن بزرگ حل کرده و روغنى به نام روغن کمان مى ساختند که از آن براى چرب کردن کمانها استفاده مى شد و هنوز هم براى کمان حلاجى مصرف مى شود. در هند مرا در روغن کنجد حل کرده و در نقاشى به کار مى برند و بر پارچه حریر مى مالند و با آن موم جامع مى سازند. داروسازان سنتى ایران با من روغنى مى ساختند به نام دهن - الصوانى که نسخه آن در قرابادین نوشته شده است . صمغ من خشک ، شکننده شفاف به رنگ زرد لیمویى است و شبیه مصطکى مى باشد. بو و طعم آن رزینى است و داراى یک درصد اسانس مى باشد. کهربا ضمن معرفى خود اختلاف ضاهرى خود را با من شرح داد و به همین جهت در اینجا تکرار نمى نمایم . گاهى در قطعات من اجساد کرم و پشه دیده مى شود. زیرا این حشرات وقتى من از درخت مترشح مى شوم روى من نشسته و مى چسبند.

من از خونریزى سینه و معده جلوگیرى مى کنم ، و درمان اسهال خونى مى باشم . بلغم معده و روده را از بین مى برم . کرم روده و کرم کدو را مى کشم و قاعده زنان را باز مى نمایم . براى درمان خفقان ، تنگ نفس و بواسیر مزمن مرا تجویز کرده اند. خوردن من با کمى سکنجبین جهت رفع چاقى مفید است ، و با سرکه جهت اسقاط جنین مرده توصیه کرده اند. سرمه من با عسل جهت سفیدى و زخم چشم و تراخم مجرب است . براى درمان شب کورى کمى از مرا روى جگر گوسفند یا حیوان دیگر بپاشید و آن را بر روى آتش ‍ بریان کنید و آن که از آن خارج مى شود گرفته ، و در چشم بکشید. چکاندن آن در گوش براى تسکین درد و ناشنوایى آن مفید مى باشد صمغ من براى التیام جراحات مخصوصا محلول در روغن زیتون به کار مى رود. بخور من با ((عود)) یا به تنهایى جهت رفع سردرد و معالجه زکام و جلوگیرى از سرما خوردگى نافع است ، براى ساختن خمیر دندانهاى طبى که براى جلوگیرى از خونریزى به کار مى رود، صمغ مرا داخل مى نمایند. محلول من در روغن بادام جهت ترک پوست و شقاق مقعد مفید مى باشد. فرزجه آن جهت اسقاط جنین مرده مجرب است . در صنعت از صمغ من در ساختن ورنیهاى مختلف استفاده مى شود.

صمغ ناشتار

درخت من در بلوچستان ، اطراف تخت سلیمان مى روید. درخت من پنجاه متر طول و یک متر و نیم قطر دارد و بیش از پانصد سال عمر مى کند، و زبان محلى به آن ناشتار مى گویند. با ایجاد شکافى در تنه درخت من صمغى از آن خارج مى شود که در صنعت داروسازى با آن مشمع مى سازند و چون در اثر گرما روان مى شود آن را مخلوط با موم مى نمایند. صمغ من معطر و نیمه روان است ، ولى پس از خارج شدن از درخت به سرعت منجمد مى شود و بوى قوى و مخصوص پیدا مى کند.