گالری سنگ های قیمتی گوهرآرا

راه های تجربی شناخت سنگ های قیمتی 

یکی از مهمترین تخصص های کانی شناسی ، شناخت جواهرات اصل از شبه جواهرات بدلی است و به لحاظ اهمیت تمیز و باز شناسی اصل از بدل است که حافظ گله می کند ؛

در قدیم راه های تجربی شناخت سنگ های قیمتی چه بوده است؟

آه آه از دست صرافان گوهر ناشناس هر زمان خر مهره را با دُر برابر می کنند

درقدیم شناخت تجربی، ملاک تمایز ودرجه بندی سنگ ها بود. و اهم معیار های آن عبارت بودند از : درخشندگی و بازتاب های ظاهری نور همچون تلاء لوء و شفافیت یا کیفیتِ رنگ که از آن در بسیاری از نگین ها به آب دار بودن تعبیر می شد.

وهمچنین وزن مخصوص ، درجه ی سختی و نوع تبلور کلوخه های طبیعی . در مورد نگین های تراش داده شده به اصالتِ مقطع و لبه ی تراش ها و چگونگی تراش سنگ نیز توجه می شد. زیرا در مقایسه ی تراش نگین ها ، خطوط مقطع ها و لبه ی تراش ها عموماً در نگین های اصل تیزو سالم است ولی در نگین های مصنوعی منحنی یا لب پَر و خُرد شده اَست.چون سطح نگین های مصنوعی آسیب پذیر ترند .

همچنین، وزن مخصوص و درجه ی سختی ، از عواملی است که در شناخت تجربی مورد توجه واقع می شد. عمدتاً همه ی سنگ های جواهر دارای وزن مخصوصی از 5/2 تا 4 = gr/cm هستند . بنابر این ، متناسب نبودن حجم ( یا دامنه ی نگین ) با وزن آن نشانه ی غیر طبیعی بودن آن اَست. نکین های قیمتی و نیمه قیمتی اگرچه ممکن است در ظاهرو رنگ با مشابه خود یکسان باشند ، ولی دروزن مخصوص تفاوت دارند.

مثلاً : نگین های پولیستری ، از وزن مخصوص بسیار کمتری برخوردارند . و وزن مخصوص نگین های شیشه ای نسبت به کانی های جواهر مشابه خود کمتر اَست. درجه ی سختی اَکثر سنگ های جواهر قیمتی بیش از 5/6 موس (Mohs ) است. مقاومت وعدم سایش نگین های گران بها در برابر عوامل خارجی ، از علل تمایز و مقبولیت آن به شمار می آید. یکی از راه های تشخیص کانی های جواهر از یکدیگر و تمیز اصل از بدل آن ، خراش دادن نگین با جسم مشابه یا سخت تر وبررسی تأثیر سایش آنها است ؛ که در گذشته بسیار رایج بود. نگین های اصل با درجه ی سختی بیش اَز 5/6 سطح شیشه ها را خط انداخته و در مقابل سایش های سوهان آهنی تا حدودی مقاوم هستند.

دوام طبیعت خنک ومطبوع کانی ها یکی دیگر از ملاک های تجربی در گذشته بود ؛ به طوری که کانی های اصل دیر تر تحت تأثیر حرارت بدن و دست واقع می شوند و خنکی خود را بیشتر حفظ می کنند. به این ویژگی ، خاصیت رفع عطش یا خنکی می گفتند.