گالری سنگ های قیمتی گوهرآرا

فسیل ها چگونه تشکیل می شوند و انواع آنها چیست؟

فسیل دایناسور

فسیل های بخش های سخت (مانند استخوان ها و دندان ها) به صورت زیر تشکیل شده اند:

-بعضی از جانوران به سرعت بعد از مرگشان دفن شده اند (با دفن شدن زیر گل و لای یا دفن شدن در توفان شن و غیره).

-با گذشت زمان رسوبات بیشتر  و بیشتری بقایای جانور را پوشانده است.

-بخش هایی از جانوران که پوسیده و فاسد نشده (معمولاً بخش های سخت تر مثل استخوان ها و دندان ها) در زیر رسوبات تازه شکل گرفته دفن می شود.

-در شرایط مساعد (بدون وجود لاشخورها، دفن سریع، نبودن تغییرات آب و هوایی خیلی زیاد)، بخش های بدن جانور در طول زمان به فسیل تبدیل می شود.

-بعد از مدت زمانی طولانی، مواد شیمیایی موجود در بدن جانور دفن شده تحت یک سری از تغییرات قرار می گیرد. به طوری که استخوان به آهستگی می پوسد وفاسد می شود، آب با مواد معدنیش به داخل استخوان رسوخ می کند و مواد شیمیایی داخل استخوان را با مواد معدنی سنگ مانند جایگزین می کند. فرایند فسیل شدن به نحوه جایگزینی  و حل شدن موادمعدنی اصلی در شیء با مواد معدنی دیگر بستگی دارد.

-این فرایند نتیجه اش یک کپی سنگ مانند سنگین از شیء اصلی است- یعنی یک فسیل. فسیل همان شکل شیء اصلی را دارد، اما از نظر شیمیایی بیشتر شبیه به سنگ است. مقداری از هیدروکسی-اپتی اصلی (یک ماده اصلی سازنده استخوان) باقی می ماند، اگرچه فسیل از سیلیکا (سنگ) اشباع شده.

این جریانی است از تشکیل فسیل:

شش راه برای این که موجودات زنده به فسیل تبدیل شوند وجود دارد که عبارتند از:

-محافظت در برابر دگرگونی (مثال بخش های حشرات یا گیاهان که در کهربا به دام افتاده اند، یک شکل جامد شده از شیره درخت).

سنگ شدن: مواد معدنی سنگ مانند به آهستگی به شیء اصلی نفوذ و چکه می کنند و بافت اندام اصلی با سیلیکا، کلسیت یا سولفید آهن جایگزین می شود و در نهایت یک فسیل سنگ مانند را تشکیل می دهد. بیشتر فسیل های چوب و استخوان به طریق سنگ شدن تشکیل می شوند.

جایگزینی: (بخش های سخت موجود زنده حل می شود و به وسیله  مواد معدنی دیگر مانند کلسیت، سیلیکا، سولفید آهن یا آهن جایگزین می شود).

کربونیزه شدن: ذغال سنگی شدن (به این ترتیب که تنها کربن در نمونه باقی می ماند-و عناصر دیگر، مانند هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن از بین می روند).

-دوباره کریستال شدن (بخش های سخت یا به مواد معدنی بیشتری تبدیل می شود یا کریستال های کوچک به کریستال های بزرگ تر تبدیل می شوند).

حفاظت از  authigenic (محافظت در مقابل این که کالبد ها و قالب های موجودات زنده خراب یا حل شوند).

بیشتر جانوران فسیل نمی شوند. چراکه آنها به سادگی فاسد می شوند و می پوسند و به صورت فسیل ثبت نمی شوند. دیرینه شناسان تخمین می زنند که تنها درصد ناچیزی از دایناسورها فسیل هایشان پیدا شده یا پیدا خواهد شد.

بیشتر اسکلت دایناسورها که در موزه ها نشان داده می شود واقعاً فسیل نیستند. آنها از جنس پشم شیشه سبک وزن هستند یا مشابه صمغ کاج هستند.

چرا فسیل ها به رنگ سنگند؟

به خاطر این که آنها سنگ هستند. یک شیء فسیل شده دقیقاً یک مدل سنگی از یک شیء باستانی است. یک فسیل نسبت به شیء اصلی از مواد متنوع تری ساخته شده. در طول فرایند فسیل شدن، اتم های اصلی با مواد معدنی جدید جایگرین می شوند. به طوری که یک فسیل همان رنگ (یا ترکیب شیمیایی) شیء اصلی را ندارد. فسیل ها رنگ های زیادی دارند و از انواع بسیار مختلفی از مواد معدنی ساخته شده اند. رنگ فسیل به این بستگی دارد که سنگ احاطه کننده چه ترکیبی دارد.

همچنین بعضی از فسیل های پوست (و بخش های نرم  دیگر) پیدا شده اند. رنگ پوست هم درطول دوره فسیل شدن حفظ نمی شود. همه آنچه که امروزه باقی مانده یک مدل سنگی از شیء اصلی است.

انواع فسیل ها

فسیل ها را می توان به دو نوع تقسیم شوند، بخش های فسیل شده بدن (استخوان ها، چنگال ها، دندان ها، پوست و غیره) و  ردها یا اثرات به جا مانده فسیل شده (شامل جای پاها، لانه ها،‌ مدفوع، جای دندان و غیره) که حرکت ها و  رفتارها دایناسور را ثبت می کند.

چهار شکل فسیل وجود دارد:

فسیل های کالبدی: (یک  اثر فسیل شده به جا مانده از کالبد موجود زنده. مثل عکسی از موجود زنده).

فسیل های  قالب گرفته شده (موقعی تشکیل شده که یک کالبد پر شده) .

-فسیل های ردها: (لانه های فسیل شده، گاسترولیت، سوراخ های زیرزمینی، جاپاها و غیره).

-فسیل های با شکل حقیقی.